Wir sind wütend, denn 34 Menschen wurden im Dezember 2016 in einer Nacht und Nebel Aktion nach Afghanistan abgeschoben. Viele von ihnen lebten seit Jahren in Deutschland und hatten hier ihr gesamtes Lebensumfeld: ihre Freundinnen und Freunde, ihre Familie, ihre Arbeit, ihre Gemeinde oder ihren Sportverein. Die Bundesregierung hat angekündigt, dass 2017 weitere Abschiebeflüge in das Kriegsgebiet stattfinden sollen. Die Entscheidungen für die unmenschlichen Abschiebungen fallen im Bundesamt für Migration und Flucht, das für diesen Zweck von Innenminister de Maiziere massiv unter Druck gesetzt wird. Doch die Abschiebungen durchführen sollen die Landesregierungen. Deshalb hat der Innenminister von Schleswig-Holstein die Landesinnenminister der anderen Bundesländer dazu aufgerufen einen Abschiebestopp nach Afghanistan zu verhängen. Bis jetzt ist dazu vom Berliner Innensenator Geisel nichts zu hören. Der rot-rot-grüne Senat muss sich klar bekennen: gegen Abschiebungen nach Afghanistan!
Denn eines ist klar: jede Abschiebung nach Afghanistan ist eine zu viel! Wirklich jede und jeder weiß: In Afghanistan herrscht Krieg. 2016 starben mehrere tausend Zivilist*innen durch Terror, Kriegsgefechte und Bomben. 2017 kam es allein innerhalb der ersten zwei Wochen zu Anschlägen und Entführungen in Kabul, Kandahar, Helmand und Pamir mit über hundert Toten. Afghanistan ist kein sicheres Land! Nicht für die Menschen, die dort leben, und erst recht nicht für Asylsuchende, die dorthin abgeschoben werden sollen. Viele Gruppen und Minderheiten in Afghanistan werden von den Taliban besonders verfolgt und terrorisiert. Und auch in den Nachbarstaaten sind sie vor Gewalt und Diskriminierung nicht ansatzweise sicher.
Vor dem Hintergrund, dass die bundesdeutsche Gesellschaft immer mehr von Angst und Hass geprägt wird, gilt es eigentlich klar Haltung zu zeigen. Für Mitmenschlichkeit. Für Solidarität. Dass aber Menschen in Deutschland nachts, wie Schwerverbrecher, von der Polizei abgeführt, aus ihren Familien und Freundeskreisen gerissen und in Flughäfen gesammelt werden um sie dann, wenige Stunden später, an einem der gefährlichsten Orte der Welt einfach abzuladen, zeigt wie sehr die Politik der Regierung den Hetzern und Hetzerinnen von AfD und PEGIDA in die Hände spielt.
Jetzt kommt es auf uns an: Wir wehren uns gegen diese unmenschlichen Abschiebungen! Wir sind laut und setzen ein klares Zeichen: Für ein solidarisches, vielfältiges, migrantisches Berlin!
Gegen den Psychoterror, dem afghanische Communities ausgesetzt sind!
Gegen die Entscheidepraxis des Bundesamt für Migration und Flucht: Afghanistan ist nicht sicher!
Gegen das Anbiedern an rechtspopulistische Hetze!
Für ein Berlin, in dem kein Mensch Angst haben muss am nächsten Tag abgeschoben zu werden!
Für einen sofortigen Abschiebestopp!
Für ein dauerhaftes Bleiberecht!
Berlin sagt NEIN! zu Abschiebungen nach Afghanistan!
Unterzeichner*innen:
Afghanisches Kommunikations und Kulturzentrum e.V. • Afghan Memories • Corasol • Daily Resistance Newspaper • Flüchtlingsrat Berlin e.V. • Hazara World Council • Interventionistische Linke Berlin • IPPNW Berlin • Itehad Berlin • Jugendliche ohne Grenzen • Komitee zur Unterstützung der politischen Gefangenen in Iran e.V. • KommMit e.V / BBZ • KuB – Kontakt und Beratungsstelle für Flüchtlinge und Migrant_innen e.V. • Migrationsrat Berlin-Brandenburg • Oplatz.net Media Group • Stop Deportation Group • Verein iranischer Flüchtlinge in Berlin e.V. • Women in Exile e.V. • Yaar – Bildung, Kultur, Begegnung e.V
برلین به اخراج اجباری پناهجویان به افغانستان “نه” می‌گوید!
در دسامبر 2016، با وجود نارضایتی‌ها و مخالفت‌های گسترده، 34 تن از کسانی که سالها در آلمان زندگی کرده بودند، در این کشور برای خود زندگی ساخته بودند، کار، خانواده و دوستان‌شان در آلمان بود، به صورت جمعی به افغانستان اخراج گردیدند و حال در سال 2017، دولت فدرال آلمان مصم است تا علی‌رغم موجودیت مستندات و گزارش‌ها از وضعیت بد و نابسامان افغانستان، تعداد زیادی از پناهجویان افغان را از آلمان اخراج نماید.
تصمیم غیرانسانی اخراج اجباری پناهجویان زیر فشار شدید توماس دی‌مزیر وزیر امور داخله، در اداره فدرال برای مهاجرین و پناهندگان گرفته می‌شود اما اجرای روند اخراج را باید دولت‌های محلی ایالات انجام دهد. به همین دلیل وزیر داخله ایالت شلیسویگ‌هولشتاین از تمامی وزاری داخله ایالات آلمان خواسته است تا روند اخراج اجباری پناهجویان به افغانستان را متوقف کنند. تاکنون اما آقای گایزل سناتور داخلی برلین در این مورد سکوت اختیار کرده است. این سکوت باید شکستانده شود و سنای برلین باید موضع خویش را مشخص نموده علیه اخراج اجباری پناهجویان به افغانستان اعلان موضع نماید.
چیزی که برهمگان واضح است: افغانستان کشور امن نیست! همه می دانند که در افغانستان جنگ و نابسمانی حاکم است. 2016 خونین‌ترین سال برای غیرنظامیان در افغانستان بود و در جریان این سال میلادی، در نتیجه اعمال تروریستی، درگیری‌های نظامی و انفجارها، هزارها تن از افراد ملکی جان‌های خود را از دست دادند و بیش از یک میلیون تن مجبور به ترک خانه‌هایشان شده و در داخل کشور بی‌جا شدند. افغانستان سال 2017 میلادی را نیز با جنگ و ترور آغاز کرد و در دو هفته اول سال جاری میلادی، در نتیجه انفجارهای انتحاری و اعمال تروریستی در کابل، قندهار و هلمند، بیش از صد تن کشته و صدها تن دیگر زخمی شدند.
در کنار ناامنی، اقلیت‌های قومی و مذهبی در افغانستان از تبعیض گسترده توسط دستگاه حکومتی رنج می‌برند. این اقلیت‌ها توسط طالبان و سایر گروهای مسلح به صورت هدفمند مورد حملات تروریستی قرار می‌گیرند. اختطاف می‌گردند، سر بریده می‌شوند و یا تیرباران می‌گردند. کشورهای همسایه نیز برای این اقلیت‌ها امن نیست. آنها در این کشورها نیز از خشونت و تبعیض در امان نیستند.
اینکه در آلمان در شب انسانها مانند مجرمین بزرگ، توسط پولیس بازداشت شده، از فامیل، دوستان و خانواده‌اش جدا شده و در فرودگاه‌ها جمع‌آوری می‌شوند تا ساعتی بعد همه‌شان را در یکی از خطرناک‌ترین مناطق جهان بیرون بیندازند، خود بیانگر این است که چگونه سیاست دولت را نفرت‌پراکنانAFD و PEGIDA در دستان خود به بازی گرفته‌اند. از سوی دیگر روز به روز ترس و نفرت در جامعه آلمان افزایش می‌یابد و دقیقاً همین دلیلی‌ست که بگویم: وقت آن است که برای انسانیت، همبستگی و همدیگرپذیری مبارزه کنیم و علیه نفرت فریاد بزنیم.
اکنون اما نوبت ماست تا علیه عمل غیرانسانی اخراج اجباری مبارزه کنیم و همه با هم با صدای بلند برای یک برلین متنوع، همدیگرپذیر و مهاجر دوست فریاد بزنیم.
ما می‌‌ایستیم:
علیه ترورروانی که در حال حاضر بالای مهاجرین افغان تحمیل شده است.
علیه تصمیم اداره فدرال برای مهاجرین و پناهندگان و می گویم: فغانستان امن نیست!
علیه نفرت‌پراکنی راستی‌های پوپولیست
برای برلینی که در آن هیچ انسانی با این ترس زندگی نکند که فردا اخراج می‌شود.
برای توقف سریع اخراج اجباری پناهجویان به افغانستان
برای اجازه اقامت همیشگی
برلین به اخراج پناهجویان به افغانستان “نه” می‌گوید
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
د ۲۰۱۶ دسمبر کښی، سره له ښکاره مخالفتونو سره، ۳۴ هغه کسان چې د کلنو راهیسی په آلمان کي ژوند کړی وه، په دی هیواد کې یی یو ژوند ځان لپاره برابر کړی وه، وظیفه، کورنی او دوستان یی په آلمان کي ول، په ټولی ډول افغانستان ته وویستل شول او اوس په ۲۰۱۷ کې د آلمان فدرالی حکومت اراده لري، دافغانستان د وضعیت د څیړنی پرته ډیری افغانان د آلمان څخه وباسی.
د مهاجرو دا غیر انسانی اجباری ویستل د توماس دی‌مزیر د آلمان د وزیر داخله تر یوه ډیر قوی فشار لاندی، د پناه غوښتنکو او مهاجرو د فدرالی دفتر پواسطه نیول شوی، خو د ویستل پروسه د ایالاتو ځایی دولتونو پواسطه سرته رسیږی. نو د همدی لپاره د آلمان شلیسویگ‌هولشتاین ایالاتو داخله وزیر د ټولو وزیرانو څخه غوښتی چي د افغان پناه غوښتونکو اجباری شړل پروسه ودروی. خو تردی دمه ښاغلی ګایزل د برلین داخلی سناتور په دی برخه کې چوپتیا اختیار کړی. دغه چوپتیا باید مات کړی شی او د برلین سنا د پناه غوښتنکو په زوره ویستل په مقابل کې یوه مشخصه موضع وګنی او خپل موقعیت اعلان کړی.
هغه شی چې ټول ته واضح دی: افغانستان یو امن هیواد نه دی! ټول پوهیږی چې په افغانستان کې جګړه او ګډوډی حاکمیت لري. ۲۰۱۶ وم کال د ملکیانو لپاره یو د تر ټولو وینو ډک کال شمیرل کیږی او ددی میلادی کال په دوران کې د تروریستو عملونو، نظامی جګړو او چادونو په نتیجه کې په زرګونو ملکی وګړی ژوند دلاسه ورکړی او د یو ملیون نه ډیر وګړی مجبور شول چې خپل کورونه پریږدی او د هیواد په نورو برخو کي مهاجر شی. افغانستان د ۲۰۱۷ وم میلادی کال هم په جګړو او وژنو پیل کړ، او په لومړنیو دوو اونیو ددی روان میلادی کال د کابل، کندهار، هلمند د ځان وژنی چاودونو او ترورستی کړنو په نتیجه کې په سلګونی وګړی ووژل شول او په سلګونو نور ټپیان شول.
د ناامنیو سره سره، په افغانستان کې قومی او مذهبی اقلیتونو د دولت لخوا د تبعیض څخه ځوریږی. دغه اقلیتنو د طالبانو او وسلوالو ګروپونو لخوا په ځانګړی توګه د تروریستی حملو تر لاندی راځی، تښتول کیږی، حلالیږی او یا په ګولو ویشتل کیږی. ګاونډی هیوادونه هم دی اقلیتونو لپاره په امن نه دی، ځکه چې دوی هلته هم د تاوتریخوالی او د تبعیض څخه مصئونه ندی پاتی.
دا چې په آلمان کې دشپی لخوا وګړی د مجرمینو په سیر د پولیسو لخوا نیول کیږی، د کورنی، دوستان څخه جلا کوی او په هوایی ډګرو کې راغونډوی ترڅو په بله شیبه کې هغوی ټول یو د خطرناک ځایونو د نړی ته ولیږدول شی، په خپله دا ښکاروی چې کوم ډول د دولت سیاست، AFD او PEGIDA په لاس کې نیولی. له بلی خوا په د آلمان په ټولنه کې ورځ په ورځ ویره او کرکه زیاتیږی او دقیقاٌ د همدی دلیل لپاره ویلی شو چې اوس وخت دده دی چې د انسانیت، یووالی او د یوه او بل قبلول لپاره ګامونه اوچت کړو او د کرکی پر ضد خپل آواز پورته کړو.
همدا اوس زمونږ وار دی چې د اجباری شړلو د غیر انسانی عمل پر ضد سره یو ځای شو او ټول یو له بل سره په جګ اواز کې یو بل ډول، د یوه او بل قبلول او مهاجر دوست برلین لپاره اوازونه اوچت کړو.
مونږ دریږو:
د روانی ترور پر ضد چې اوس مهال پر افغان مهاجرینو تپل شوی دی.
د پناه غوښتنکو او مهاجرینو فدرالی اداری د تصمیم پر ضد او وایو: چې افغانستان امن نه دی!
د پوپولیستو ښی لاسنیو د کرکی د پیلدونکو پر ضد
د یوه برلین لپاره چې په هغه کې هیڅ یو انسان په دی ویر ژوند ونکړی چې سبا شړل کیږی
د پناه غوښتنکو اجباری شړل افغانستان ته په عاجله توګه درول.
د دایمی هستوګنی اجازی لپاره
برلین د پناه غوښتونکو شړل افغانستان ته “نه” وایی
